Ανέκδοτο

"Είναι γνωστό πως ΔΕΝ είσαι ερωτευμένη μαζί μου!".....το είπες γελώντας, είχες ίσως δίκιο. Για κάποιο λόγο όμως με έχεις πονέσει όσο λίγοι έχουν τη δύναμη να το κάνουν. Γιατί στην έχω δώσει αυτή τη δύναμη. Γιατί σου ανοίχτηκα, γιατί ήμουν αληθινή, γιατί σε άφησα να τρυπώσεις στην καρδιά μου και να κρυφοκοιτάξεις τις αδυναμίες μου.
Δεν ξέρω αν είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Ξέρω ότι σε αγαπάω. Ξέρω πως είδα σ'εσένα πράγματα που εκτίμησα, που έριξαν τις όποιες άμυνες μπορεί να έχω, που με έκαναν να σε θεωρήσω δικό μου άνθρωπο. Κέρδισες την εμπιστοσύνη μου.

Μεγάλο πράγμα η εμπιστοσύνη. Το μεγαλύτερο. Δεν την παίρνω εύκολα πίσω. Δεν θα το κάνω ούτε τώρα. Κι ας πονάω.

Ολη η μέρα μου θύμιζε το ανέκδοτο με τον τύπο που δεν μίλησε όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους....ή τους κομμουνιστές....ή.....ή....ή.....γιατί δεν ανήκε σε αυτές τις ομάδες. Αυτό είναι το "σοφό" σε αντίστοιχες περιπτώσεις; Αυτό πρέπει άραγε να μάθω επιτέλους να κάνω κι εγώ;

Από την άλλη...αφού λες ότι εσύ μίλησες.....πάσο! :-)

Αντε και καλό μας βράδυ....