Ισως το ωραιότερο απογευματοβράδυ μου εδώ και καιρό....Σίγουρα από τα πιο ουσιαστικά. Πόσο χαίρομαι που τελικά μείναμε οι δυο μας. Και μετά, οι τρεις μας. Που μιλήσαμε. Επιτέλους. Χωρίς πίεση, χωρίς βιασύνη, χωρίς άγχος. Που γελάσαμε. Που ενώσαμε τις "τρέλλες" μας. Που γνωριστήκατε και μεταξύ σας λίγο περισσότερο...και καταλάβατε ο καθένας γιατί αγαπώ τον άλλον τόσο πολύ.Σας χωρίζουν 10 χρόνια. Σας ενώνουν πάρα πολλά. Εγώ...απλά τυχερή που βρέθηκα στη μέση :-)
Καληνύχτα αγοράκια...
Υ.Γ.: Η συνέχεια, πρώτα ο Θεός, σε μια βδομάδα, στα μέρη σου Φίφη. Θεσσαλονίκη μουυυ....θα μας αντέξεις; :-)
1 comment:
Μωρέ αυτό το έχουμε πάρει εδώ και καιρό απόφαση...πώς το κάνουμε δεν ξέρω!
Πάντως με κολάζετε άγρια και θα'χουμε άσχημα ξεμπερδέματα! Να το θυμάσαι! :-)
Post a Comment