Σάτερντεϊ Νάιτ ΤιΒι

Μετά από ένα μήνα αποχής, ανοίγεις την ΤουΒου να χαζέψεις... Κλασσικά, λίγο zapping για αρχή... Χαζοταινία, μμμμ, Αλιάγας, μχμχμμμ, τηλεπαιχνίδι, πάμε παρακάτω... Και ξαφνικά μένεις! Το δάχτυλο αρνείται να πατήσει άλλο κουμπάκι...

ΒΡΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΞΕΡΩ! Κι αυτή η κοπέλα...κι αυτή γνωστή! Και να'σου και η χορευτική επίδειξη (με την καλύτερη των εννοιών) πριν το break.

Δεν έχει τελειώσει ακόμα το παιχνίδι...Καλή επιτυχία παιδιά! Και αν πέσει πολύ χρήμα..θα έχει δωρεάν είσοδο κέρασμα για όλο το μαγαζί tomorrow; :-)

ΥΓ. Μάλιστα...τέλος! Nat και Samy...σε καλή μεριά :-)

Τι πλάκα να βλέπεις γνωστούς σου ανθρώπους στο χαζοκούτι πάντως... Ο τυπάς που βάζει τραγουδάκια όμως τα θαλάσσωσε, μας βάφτισε το merengue salsa και μου τα χάλασε, ήθελα να δείξω στον μπαμπά μου "τι σκατά χορεύω" όπως λέει...χαχχαχχαχααα.

Μούμπλε μούμπλε...

Κάθε μέρα λάθη. Ξανά και ξανά. Πότε ελαφριά και πότε ιδιαίτερα σοβαρά. Παρατηρήσεις, δυσαρέσκεια, χάνει τον έναν γιατρό μετά τον άλλο...Αδιαφορία; Ηλιθιότητα;

Μιά μέρα σαν τις άλλες. Λάθη επί λαθών. Και φεύγει και 2 ώρες νωρίτερα. Αφήνει το πρόγραμμα και τα ιστορικά του γιατρού που ξεκινά εκείνη την ώρα βάρδια πάνω στο γραφείο της και φεύγει. Ω έκπληξη...δεν είναι τα σωστά. Η γλυκιά μου μπέρδεψε τις ημερομηνίες....Πανικός για να μπορέσει ο άνθρωπος να βρει όσα χρειάζεται για να κάνει τη δουλειά του, να πεις ότι κρατάει τα ιστορικά αρχειοθετημένα και ξέρεις πού να ψάξεις..Μπααα...

The day after. Αυθεντικός διάλογος:

- Καλημέρα Μαρία. Αργησες σήμερα...κι ήθελα να σου μιλήσω.
- Χι χι (χαζό γελάκι), ναι μωρέ...Πείτε μου!
- Να σε ρωτήσω βρε κορίτσι μου...Αυτός ο χαμός γίνεται παντού ή μόνο με το δικό μου ιατρείο;;;
- Τι εννοείτε; (αγελαδίσιο βλέμμα, υποθέτουμε απορίας)
- Εννοώ ότι δεν έχεις αρχείο για τα ιστορικά, ότι μονίμως λείπουν όσα χρειάζομαι και σπαταλάμε το χρόνο μας άδικα στο ψάξιμο αντί να βλέπουμε ασθενείς...αυτή είναι η δουλειά ΣΟΥ Μαρία μου...
- Ναι, μα ξέρετε, έχω βγάλει όοοολα τα ιστορικά και τα αρχειοθετώ αυτό τον καιρό (όπου "αυτός ο καιρός" = εδώ και 5 τέρμινα...), μόλις τα τελειώσω δεν θα υπάρχει πρόβλημα.
- Μάλιστα...άντε να δούμε...και θα σε παρακαλέσω να είσαι προσεκτική, αν είναι δυνατόν, χτες σηκώθηκες κι έφυγες πριν το ιατρείο και...
- Μα σας τα άφησα ΟΛΑ έτοιμα! (διακόπτει η αδικημένη γλυκούλα...)
- Βρε Μαρία, της περασμένης βδομάδας μου είχες αφήσει, όλα λάθος...Ευτυχώς που με βοήθησαν τα παιδιά και τα βρήκαμε τελικά, αλλά δεν γίνεται έτσι κορίτσι μου να συνεχίσουμε!

Σιωπή...κατέβασμα κεφαλιού για 3 περίπου δευτερόλεπτα...και μετά...ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ!!!!

- Πάντως να ξέρετε...δεν είναι με το ιατρείο σας το πρόβλημα...τελευταία κάνω γενικότερα πολλά λάθη....

Και ο γιατρός....ΜΑΛΑΚΑΣ!

Αγγελία

Ζητείται χορηγός για ταξίδι σε Munich, Bremen, Bordeaux και Paris, καθώς και αντικαταστάτης για 18ωρο καθημερινό πρόγραμμα σε 3 διαφορετικές δουλειές ώστε να μπορέσω να φύγω. Αμοιβή...η αιώνια ευγνωμοσύνη μου, μια βραδιά ως αποκλειστικός παρτενέρ μου σε intensive salsa dancing και δωρεάν ψυχοθεραπεία για μια ζωή.

Ευχαριστώ.

Άντε γιατί αλλιώς δε βλέπω προκοπή....Ουφ!

Δε χιτ οφ δε γιαρ!

Μπιλιβ ιτ ορ νατ, ιτ ις χαπενιιινγκ...Σι ις ναου ιντερνατιοναλ!

Συγχώρα με

..............................................

...Κι όμως σαν τον κλέφτη σαν το δολοφόνο
κρύβομαι στο φως της διαδρομής σου
για να κλέψω τα βήματα, την όμορφη σκιά σου
ν'αγαπήσω το σκοτάδι φτάνει να'μαι κοντά σου
Να σε κάνω δικιά μου ατέλειωτες ώρες
τόσο δικιά μου που να μπορώ να σε σκοτώσω
πριν με δεις να φεύγω μόλις ξημερώσει
κι εγώ να σου χρωστάω που ζω, να σου χρωστάω...

Γιατί η αγάπη είναι μια τράπουλα σημαδεμένη
κι όλοι εμείς στα νύχια της βαφτισμένοι
κι αν η αγάπη είναι γεμάτη σημάδια να μαντέψω
συγχώρα με αν δεν προλαβαίνω πάντα να τα δω
συγχώρα με που προλαβαίνω πάντα ν'αμυνθώ...

(Χ.Θηβαίος - Η τράπουλα)

Ο φίλος

Έχω που λέτε έναν φίλο....

Είναι μικρός μα δεν το βλέπω. Μόνο όταν κάνει τα τρελά του. Και τα κάνει συχνά. Μαζί τα κάνουμε δηλαδή. Η και ο ένας για τον άλλο.

Είναι πανέξυπνος. Αυτό του φαίνεται. Από το βλέμμα, τη φάτσα, το χαμόγελο, τις κινήσεις, την ατάκα. Ειδικά μ'αυτό το τελευταίο...σκοτώνει.

Είναι ευαίσθητος. Το κρύβει καλά. Όχι μαζί μου όμως. Κι αν καταφέρεις να τον πλησιάσεις αρκετά, καταλαβαίνεις πόσο τεράστια ψυχή έχει.

Είναι αστείος. Δε γελάς μαζί του...αυτός σε κάνει να γελάς. Πολύ όμως.

Είναι καλός. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω. Κακό θα κάνει μόνο άθελά του. Και παίζει να πονέσει περισσότερο από αυτόν που έβλαψε όταν το καταλάβει.

Είναι αντράκι. Απ'αυτά που έχουν μπόλικο πράμα μέσα στο παντελόνι. Σε όλα του.

Είναι ειλικρινής. Γλυκά ή ωμά. Ανάλογα την περίσταση, τη στιγμή, τον άνθρωπο. Πάντα ειλικρινής όμως. Ακόμα και στις σιωπές του.

Είναι γεμάτος χαρίσματα. Απ'αυτά που λέμε "ταλέντα". Το μεγαλύτερό του όμως, είναι ότι δεν παίρνει κανένα από αυτά ιδιαίτερα στα σοβαρά. Γι'αυτό και μπορεί να τα χαίρεται ακόμα όλα.

Είναι δυνατός. Κι η δύναμή του σε κάνει να κλείνεις το στόμα, ν΄ανοίγεις τα μάτια, να θυμάσαι ξεχνώντας και ν'αγαπάς.

Είναι τρυφερός. Το βλέπεις όταν σε χορεύει, όταν σε παρηγορεί, όταν σε αγκαλιάζει, όταν σου μιλάει. Απίστευτα τρυφερός.

Είναι αισιόδοξος. Ακόμα κι όταν τον πιάνουν οι μελαγχολίες του. Γιατί απλά είναι από τους ανθρώπους που ξέρουν να πηγαίνουν μόνο μπροστά.

Είναι όμορφος. Ειδικά όταν με ακούει...Κι ειδικότερα επειδή ΔΕΝ το ξέρει.

Είναι ενθουσιώδης. Κι αυτό του βγαίνει σε καλό όταν δεν του κάνει κακό.

Είναι ελεύθερος. Από τα πάντα και απ'όλους. Δεν αφήνεται να τον δέσουν. Δένει εκείνος ότι αγαπάει στην καρδιά του και το κουβαλάει μαζί του.

Είναι μακριά. Και είναι το "για πάντα" που δεν είπα...

Επείγον !

Κυρίες και Κύριοι...απαιτώ την άμεση μεταφορά των εκλογικών μου δικαιωμάτων στη Βουλιαγμένη !!!!!!! :-p

Α! Μου'ρθε και το χαρτί και το παρέλαβα (όχι σαν κάτι άλλους...) κι αύριο πουρνό πουρνό (μα στις 6 ;;; Έλεος !!!) θα σκάσω μύτη στο παλιό μου το σχολείο με ύφος θριαμβευτικό...είμαι της επιτροπής της εφορευτικιάς ρε σας λέω !!!

Βράδυ Δευτέρας

Χε χε χε...Την πάτησεεεεες !

Κυρίες και κύριοι ναι! Τα καταφέραμε! Το μυστικό παρέμεινε μυστικό και η γάτα δεν πήρε πρέφα κανένα ποντίκι!

Περιγραφή σκηνικού: ο Α. φεύγει εξωτερικό για σπουδές. Η Ε. έχει ιδέα. Αποχαιρετιστήριο πάρτυ-έκπληξη. Ο μεγαλοδύναμος βάζει το χεράκι του και η Ε. γνωρίζει τον ιδιοκτήτη του αγαπημένου λατινομάγαζου του Α., 3 βδομάδες πριν το ταξίδι. Το μαγαζί που δεν κάνει ποτέ πριβέ πάρτυ....θα ανοίξει μόνο για τα μάτια του Α. τη Δευτέρα 9/10. Και χωρίς είσοδο. Και με μειωμένες τιμές. Κι επειδή ο ιδιοκτήτης είναι γαμώ τα παιδιά...θα κεράσει και γύρους σφηνάκια και μπουκάλι κλπ το βράδυ του πάρτυ χωρίς να έχει γίνει καμιά εξήγηση...

Ο κόσμος...όλοι όσοι ξέρω ότι τον ξέρουν. Και δώστου ψάρεμα, μην αφήσουμε κανέναν απέξω. Και δώστου βούτηγμα στο κινητό του Α. για να βρούμε τηλέφωνα που δεν είχαμε. Κι άντε κατέβασε ιδέες για δώρο...κι ο Α. να πηγαίνει να αγοράζει αυτό που έχεις αποφασίσει να του προσφέρεις 2 μέρες πριν πας να το πάρεις...καινούρια ιδέα λοιπόν...μάλλον καλύτερη τελικά :-)
Να και τα ψέμματα για να τον κλείσουμε αυτή τη μέρα...για να μην καταλάβει τίποτα...και την κρίσιμη στιγμή, άλλο ένα για να δεχτεί να του δέσουμε τα μάτια....

2 γυναίκες κι ένας άντρας σε ένα πράσινο αυτοκίνητο. Τα μάτια του Α. δεμένα με ένα ροζ φουλάρι. Κι ο κόσμος να κοιτά απορημένα...Ο Α. ν'αναγνωρίζει τη διαδρομή...η οδηγός να ορμάει σε ότι στενάκι έβρισκε για να τον μπερδεψει.

Φτάνουμε. Όλοι στην ώρα τους, περιμένουν. Οι πόρτες ανοιχτές, η μουσική σταματημένη. Ο Α. σκοντάφτει γιατί ξεχνάμε να του πούμε πού έχει σκαλοπάτια, χα χα. Τα μάτια ακόμα κλειστά, ένα χέρι τον οδηγεί στο κέντρο της αίθουσας. Μπροστά του ένα μεγάλο πανό. Γύρω του χαμογελαστά πρόσωπα που κρατούν την αναπνοή τους.

Ο dj (Μιλτάρα μας έσωσες) δε βάζει σάλσα όπως όλοι περιμένουν. Οριεντάλ...και τα κορίτσια αρχίζουν να χαϊδεύουν τον Α. που περιγράφει αργότερα: "Ελεγα μέσα μου, δεν το πιστεύω, σε στριπτιζάδικο με πήγαν τα τομάρια!" Το τραγούδι τελειώνει και τα μάτια ανοίγουν...

Καλό ταξίδι Α....Ο Α. έχει φύγει ήδη όμως! Χαμένος στο διάστημα :-) Και τι δε θα'δινα για να διάβαζα τις σκέψεις σου εκείνες τις στιγμές....Όπως και μετά, όταν άρχισες ν'ανοίγεις το δώρο σου. Τhe Bremen Lover Emergency Kit! Φτιαγμένο με πολλή πολλή πολλή αγάπη κι ακόμα περισσότερη δόση πονηριάς :-) 10 πακέτα, ένα κι ένα...χι χι χι. Και μετά το κανονικό δώρο. Νόμιζες πως είχες τελειώσει με το μεγάλο πακέτο, ε; :-)

Χορός μέχρι τελικής πτώσης. Η δική μου ήρθε γύρω στις 3μιση...όλη η υπερένταση και το άγχος των τελευταίων ημερών...σε κοίταζα και σε χαιρόμουν. Κι ένιωθα μεγάλη περηφάνια που είμαι φίλη σου. Πόνο που φεύγεις. Ευτυχία που πραγματοποιείς τα όνειρά σου. Ευλογία που σε γνώρισα, έζησα, αγάπησα. Χαρά που ίσως κατάλαβες επιτέλους (έστω και λίγο) πόσα αξίζεις και για πόσους πολλούς.

"Βλαμμένο...Αφού κρατήθηκα και δεν έκλαψα απόψε, δεν φοβάμαι τίποτα πια...". Εγώ έκλαψα όταν σε άφησα. Εσύ φταις κι όσα μου είπες. Σ'ευχαριστώ. :-)

Bonus

Ατάκες της βραδυάς:

- Τι να πω ρε παιδιά! Εγώ για φαγητό θα πήγαινα....(Α. στον κόσμο που περιμένει να πει κάτι)
- H Ελένη πώς να τα περνάει στο πάρτυ που κάνει σπίτι της άραγε; (Ε. στον Α. αναφερόμενη σε ένα ακόμα "χρήσιμο" ψέμα, με την Ελένη να χορεύει λίγο πιο μακριά. Η απάντηση ήταν δάχτυλο...ντροπήηηη!)
- Καλά, πόσο καιρό το ετοιμάζεις αυτό μ'εμένα στο ρόλο του μαλάκα...; (Α. στην Ε. χορεύοντας)
- "...κι αν πει το ναι και δειλιάσω εγώ; Το έχω ξαναπάθει εξάλλου!" Ρε άι σιχτήρι!!! (Α. στην Ε. ενώ διαβάζει δυνατά στους παρευρισκόμενους τις "οδηγίες πλεύσης στη θάλασσα των δώρων" του)
- You can choice...ρε σεις, έλληνας το έφτιαξε αυτό, έτσι; (Α. διαβάζοντας στο κέντρο του στόχου των strip darts)
- Δεν τον χόρεψες απόψε...79-0 ! (Α. μαθαίνει στη Μ. δια της βιωματικής οδού το...ποιόν, αυτόν, 1-0)
- Τονίζω ότι το κινητό το είχα αφήσει στο τσαντάκι! (Α. μετά από χαλάστρα...)
- Ρε κωλόπαιδα....τη μέρα που θα αρχίσω εγώ να σας κάνω δώρα θα δείτε τι θα πάθετε ! (Α. που απειλεί τους ηθικούς αυτουργούς του δώρου του, κρατώντας ένα μπουκαλάκι λιπαντικό στο χέρι)

Ποιό να'ναι αυτό το μυθτικόοοο...

Θουυυυυθ ! Είναι μυθτικό θαθ λέω !

Κι άμα το μάθει ο γατούληθ (που είναι μεγάλη γάτα) την πατήθαμεεεεε...!

xxxxxxxxxxxx

Είμαι τόοοοθο χαρουμενούλιιιι.... Τι κρίμα που δεν μπορώ να θαθ πω το γιατί ακόμα..... :-(

Αλλά μ'αρέθειιιιι !!! :-)

Φρίκη

Ισως το είδατε στις ειδήσεις, ίσως το διαβάσατε. Εγώ το είδα στο blog της και έφριξα.

Νομιμοποίηση του "Κόμματος των Παιδοφίλων" (PNVD) λέει, από την Ολλανδική κυβέρνηση.

Βασικοί στόχοι του κόμματος είναι:

- Η νομιμοποίηση της σεξουαλικής επαφής μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων από 12 ετών

- Η νομιμοποίηση της κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού για προσωπική χρήση

Επίσης, κάθε νομοθεσία, που απαγορεύει την σεξουαλική επαφή μεταξύ ανθρώπων και ζώων, τους βρίσκει ρητά αντίθετους.

Βοηθείστε να τους σταματήσουν. Ψήφος διαμαρτυρίας κατά του κόμματος παιδοφίλων.

Για περισσότερες πληροφορίες, στο site του χαμόγελου του παιδιού.

Κι εδώ η συνέντευξη ενός από τους ιδρυτές του κόμματος...διαβάστε και κρίνετε.

Εμπρός καλό μου μυαλό!

Καταστροφή! Εσύ χαιρόσουν και κατέβαζες ιδέες αλλά εγώ δε γελούσα. Θάλασσα μου τα έκανες μωρό μου πάλι! Μούσκεμα! Οχι από τα ωραία τα μούσκεμα...από τα άλλα, που πρέπει να μαζέψεις και δε φτάνουν ούτε 1000 κουβάδες...Ααααχ!

Και ξαφνικά...μέσα στον πανικό...ναι ναι, φως στην άκρη του τούνελ! Να το ακολουθήσω; Για κοίτα...ΝΑΙ! Δεν είναι κακό! Καθόλου κακό!

Χιχιχι...γυριιιίζει το γρανάζιιιιι...εμπρός καλό μου μυαλόοοο!

Το βρήκα ρε! Κι αυτή τη φορά...ΔΕ ΧΑΛΑΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! :-))))

Μια Τρίτη πρωί

Δεν είχα χάσει ανθρώπους δικούς μου μέχρι πριν κάποια (λίγα) χρόνια. Γιαγιάδες και παππούδες, τους είχα όλους. Αδυναμία στην πλευρά του μπαμπά. Λίγο γιατί μας μεγάλωσαν, ζούσαν πάντα κοντά μας. Λίγο γιατί ήταν το "τυπικό" μοντέλο παππού και γιαγιάς που είχα στο μυαλό...με τα λευκά μαλλάκια, την απαλή φωνή, τα λόγια τα μελωμένα και τα χάδια από μετάξι. Ακόμα θυμάμαι τις ώρες που μπορούσε να περάσει η γιαγιά μου χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου...από τη μέρα που έφυγε, δεν έχει ξαναβρεθεί άνθρωπος με τέτοια τεχνική και αντοχή! Απίστευτος άνθρωπος, να θυμηθώ να γράψω για εκείνη μια μέρα....

Σήμερα θέλω να μιλήσω για την άλλη γιαγιά όμως. Που είναι ακόμα εδώ. Την Αιγιώτισσα γιαγιά με το μαλλί που τώρα γκριζάρει αργά αργά. Τη γιαγιά που μιλάει πάντα δυνατά, που φωνάζει και γκρινιάζει για τα πάντα, που δεν αφήνει τίποτα ασχολίαστο, που δε χαϊδεύει ποτέ, που κουράζει και κουράζεται. Την παραπονιάρα.
Η γιαγιά η Μαρία είναι η "δύσκολη" περίπτωση της οικογένειας. Από τους ανθρώπους που αγαπάς και υπομένεις γιατί ε, οικογένεια είναι! Ποτέ δεν ένιωσα τρυφερά απέναντί της. Δεν είναι ότι δεν είχα προσπαθήσει...απλά δεν! Το ότι μένει στο Αίγιο, μάλλον καλό έκανε, η καθημερινή τριβή μαζί της μάλλον θα είχε οδηγήσει σε διάλυση πάσης φύσεως σχέσης.

Ηρθε να μας δει η γιαγιά λοιπόν. Το κάνει πότε πότε, έρχεται καμιά βδομάδα και μένει εδώ, χωρίς τον παππού, για να ξεκουραστεί. Ως συνήθως...ένα 15λεπτο σπαστό συζήτησης τη μέρα από πλευράς μου, ευγένεια και καλοσύνη και μέχρι εκεί. Γιατί δεν είχα τι άλλο να πω. Γιατί με κούραζε η γκρίνια κι η κριτική για τους πάντες και τα πάντα. Καλύτερα μακριά κι αγαπημένες...

Σήμερα δεν ξέρω τι έγινε. Είχα να πάω να πληρώσω κάτι λογαριασμούς, κάτι τέτοια τρεξίματα χαζά. Κατεβαίνοντας το πρωί στην κουζίνα ακούω:

- Ανέβηκα πριν στη σοφίτα αλλά κοιμόσουν του καλού καιρού, άντε, επιτέλους σηκώθηκες! (σηκώθηκα στις 8...ε; ας ξεροκαταπιούμε όλοι μαζί...)
- Καλημέρα γιαγιά ! Πάω την Candy βόλτα και φεύγω για τις δουλειές...καλά είσαι εσύ;
- Μα καλά, δε θα φας τίποτα;;;
- Μπα, πάω να τελειώνω και θα φάω πρωινό μετά, να πιω τον καφέ μου με την ησυχία μου. Εσύ έφαγες τίποτα; Είσαι καλά; (2η φορά, έτσι;)
- Ε τι να σου πω, έτσι κι αλλιώς εμένα δε μ'ακούει κανένας, άμα πω και τίποτα βρίσκω το μπελά μου.
- Εεεε....(αλλαγή θέματος)... Α, να σου πω, είδες που άφησε η μαμά τη συνταγή για τα φάρμακα του παππού που πρέπει να πάρω;
- Εδώ είναι, να. Καλά, έτσι θα βγεις έξω;;; (και πριν προλάβω ν'απαντήσω) Τα μαλλιά σου είναι χάλια, πιάστα καλύτερα. (και πριν προλάβω ν'απαντήσω) Κοίτα μην ξεμυαλιστείς κι αργήσεις, 12 η ώρα πρέπει να βάλεις το φαγητό να γίνει, πριν γυρίσει ο αδερφός σου, εγώ αυτή την κουζίνα δεν την ξέρω, μα τι πήγατε και πήρατε....(και πριν προλάβω ν'απαντήσω) Η μάνα σου τι ώρα θα γυρίσει; Εδώ που μετακομίσατε δεν μπορώ να πάρω και τ΄αμάξι (εννοεί το λεωφορείο) να κατέβω στα μαγαζιά να χαζέψω, δε σας έκανε το παλιό το σπίτι που είχα μάθει να κυκλοφορώ, θέλατε πολυτέλειες, μεγαλοπιαστήκατε όλοι. (και πριν προλάβω ν'απ.....Εεεε, ΟΧΙ !)
- Χμμμ...ναι...που λες...εσύ καλά είσαι;;;; (και πριν προλάβω να σκεφτώ;!) Μήπως θες να έρθεις μαζί μου για τις δουλειές;

Είπε ναι. Αμέσως. Δυσανασχετώντας μεν, τρέχοντας μες στον ενθουσιασμό να ετοιμαστεί δε. Εκανα ότι δεν το είδα, πήγα βόλτα τη σκυλίτσα μου, γύρισα, την πήρα και ξεκινήσαμε. Μια ώρα και τέλος, όλες οι δουλειές "καλά καμωμένες":-) Και ξαφνικά μ'ακούω να λέω...

- Ωραία. Πού να σε πάω για καφέ τώρα;

Για να μην τα πολυλογώ, αφού πέρασε άλλη μισή ώρα μέχρι να πειστεί, ν'αποδεχτεί ότι ο καφές δεν ήταν υποχρεωτικό να είναι καφές, να βρούμε ένα μέρος που να της αρέσει...καταλήξαμε στην πεντέλη. Εκανε λίγο ψύχρα αλλά της άρεσε. Πήρε την πάστα της ("αν κι εμένα τα γλυκά δεν μου αρέσουν"), πήρα τον καφέ μου κι ένα τοστ ("να, είχες πρωινό στο σπίτι και τώρα το πληρώνεις"), άναψα κι ένα τσιγάρο (κάποιο μίνι θαύμα έγινε και δεν το σχολίασε) και άρχισα να υπολογίζω...στην πόση ώρα είναι αποδεκτό να φύγουμε;

Μείναμε δύο ώρες τελικά. Και δεν τις κατάλαβα καν. Αρχισε να σχολιάζει μια "παλαβή, πόσο νομίζει ότι είναι; Στην ηλικία της..." που έτρεχε πέρα δώθε και τη στιγμή που ετοιμαζόταν να κάνει ένα ακόμα σχόλιο για την τύπισσα, χωρίς να έχει δει ότι ήταν ακριβώς πίσω της, ύψωσα τη φωνή και είπα....αχ, γιαγιά κοίτα, τι ωραίο μωρό! Κάπως έτσι αρχίσαμε να μιλάμε...για τα μωρά της που δε χάρηκε νέα, για τα δισέγγονα που ονειρεύεται, για τα σπίτια που βλέπει και λαχταρά, για τα σπίτια που άλλαξε και θυμάται...Τη ρώτησα για τη ζωή της και μου μιλούσε ασταμάτητα. Ιστορίες από τα παιδικά της χρόνια, ιστορίες από τόν πόλεμο, ιστορίες αγάπης και ιστορίες μίσους. Κακουχίες και τύχες χαμογελαστές. Δάκρυσε, γέλασε...

Μυθιστόρημα η ζωή της. Οπως πολλών στην ηλικία της. Μυθιστόρημα που μου πήρε 28 χρόνια να μάθω. Αποσπάσματά του τουλάχιστον. Στο μυαλό μου άρχισαν να μπαίνουν τόσα πολλά στη θέση τους. Σαν παζλ που συμπληρωνόταν σιγά σιγά και απαντούσε σε γιατί χρόνων. Κι άρχισα να καταλαβαίνω. Και να συγχωρώ. Και να σέβομαι. Χωρίς να το καταλάβω.

Κι όταν τελικά σηκωθήκαμε να φύγουμε, για πρώτη φορά από τότε που την θυμάμαι...την είδα να μου χαμογελά λέγοντάς μου : "αχ, τι ωραία που περάσαμε!".

Χαμογελάω. Νιώθω όμορφα. Και όχι, δεν θα σας πω τα συμπεράσματα απ'αυτή την ιστορία. Ας βγάλει ο καθένας τα δικά του...

Πριν την καληνύχτα...

Dodo στη σοφίτα απόψε...Αφήσαμε το κρεβάτι στη γιαγιά και πολύ μα πολύ το χαιρόμαστε :-)

Ο μικρός έφερε γλυκά απόψε...έτσι του ήρθε, δεν γιόρταζε τίποτα. Τα τιμήσαν όλοι δεόντως. Φύλαξα το δικό μου για το πρωί, ελπίζοντας πως τα ξωτικά που τριγυρνάνε στο σπίτι μου τα βράδυα θα το εξαφανίσουν κάνοντας διπλό καλό : εξαφανίζοντας μαζί του τις θερμίδες και δίνοντας μου την ευκαιρία να γκρινιάξω για τις αδικίες που μου γίνονται, αναγκάζοντας τους πάντες να είναι super καλοί μαζί μου all day.

Love ya too (Μέρα που είναι) !

Να μετράω μέρες ανάποδα...σπαστικό. Και πλάκωσε και δουλειά. Δε θέλω να μου λείπεις. Θα το κόψω (...λέμε τώρα!).

Πήρα τη μεγάλη απόφαση. Ξεκινάμε την Τετάρτη. Μη με στήσεις, αυτή τη φορά είμαι αποφασισμένη.

Αν μου ξαναπείς ότι δεν σου μιλάω ανοιχτά, μπορεί και να τσαντιστώ...Το αντίθετο μπορεί και να συμβαίνει. Αυτό που λες, όχι. Αλλά άλλο να με έχεις απέναντί σου κι άλλο έτσι...

Χάρηκα που μιλήσαμε σήμερα. Δεν θα το διαβάσεις, δεν πειράζει όμως γιατί στο είπα. Θα προσπαθήσω να μένω πάντα τόσο ήρεμη. Προσπάθησε να βοηθάς.

Δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτό που παίζει στην τουβού. Ολα τα τραγούδια μου θυμίζουν Αlly McBeal (τι σειράααραραρααα!) αλλά δεν έχω ιδέα τι γίνεται.

Ενάμιση χρόνο μετά μπήκε στο σπιτάκι της σήμερα. Δυο φορές. Δεν κατάλαβα γιατί και πως. Αλλά ήταν γλύκα :-)

Μου λείπουν οι φίλοι μου. Λίγοι είναι αλλά δεν τους χορταίνω. Τι δεν πάει καλά με μένα γιατρέ;

Παράνοια τα όνειρά μου χτες. Ελπίζω σήμερα να μην έχουμε επανάληψη επεισοδίου.

Α! Αυτό με την ατάκα που έγραψα χτες...το είπε ο Ψινάκης στον Ρουβά καθώς του παρέδιδε το βραβείο του στα Mad. Λύθηκα!

Κουβερτούλα ή σεντονάκι; Στην τουβού πιάσανε τα gospel τώρα...εξακολουθώ να μην ξέρω τι βλέπω. Αλλά έχει πλάκα.

Εχω μάθει για πολλές "απαγορευμένες αγάπες" τελευταία. Πάνω που τις έκοψα εγώ αρχίσαν όλοι οι άλλοι; Τόσο της μόδας είναι και δεν το είχα πάρει χαμπάρι; Απ'την άλλη....εγώ έκοψα τις αγάπες γενικότερα τελευταία. Και το βλέπω να κρατάει καιρό. Εχει να πέσει μουρμούρα από τους γονείς.....πάλι θα γελάσουμε. Τόσα χρόνια με θέλαν υπομονετική...τώρα θέλουν εγγονάκια. Εγώ μέσα...αλλά τα θέλουν πακέτο με γαμπρό ρε γαμώτο!

Ευάκι μαλ...ιες λες. Κι εσύ τα ίδια θες. Ναι, αλλά τα θέλω μόνο αν και εφόσον...οπότε step back and wait please!

Ουφ. Πάω για ύπνο. Δε νυστάζω. Καινούργια αρχή όμως, θα ξαπλώνω κι ας μη νυστάζω, μπας και...Δύσκολη βδομάδα μπροστά. Μ'αρέσει :-) Καλό μήνα σας είπα; Καλό μήνα!

Ξέρετε πόσο σας αγαπάω, έτσι; Δε θέλω να μετανιώσω για τίποτα.

Εφτασε η ώρα....Καληνύχτα :-)