Ο φίλος

Έχω που λέτε έναν φίλο....

Είναι μικρός μα δεν το βλέπω. Μόνο όταν κάνει τα τρελά του. Και τα κάνει συχνά. Μαζί τα κάνουμε δηλαδή. Η και ο ένας για τον άλλο.

Είναι πανέξυπνος. Αυτό του φαίνεται. Από το βλέμμα, τη φάτσα, το χαμόγελο, τις κινήσεις, την ατάκα. Ειδικά μ'αυτό το τελευταίο...σκοτώνει.

Είναι ευαίσθητος. Το κρύβει καλά. Όχι μαζί μου όμως. Κι αν καταφέρεις να τον πλησιάσεις αρκετά, καταλαβαίνεις πόσο τεράστια ψυχή έχει.

Είναι αστείος. Δε γελάς μαζί του...αυτός σε κάνει να γελάς. Πολύ όμως.

Είναι καλός. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω. Κακό θα κάνει μόνο άθελά του. Και παίζει να πονέσει περισσότερο από αυτόν που έβλαψε όταν το καταλάβει.

Είναι αντράκι. Απ'αυτά που έχουν μπόλικο πράμα μέσα στο παντελόνι. Σε όλα του.

Είναι ειλικρινής. Γλυκά ή ωμά. Ανάλογα την περίσταση, τη στιγμή, τον άνθρωπο. Πάντα ειλικρινής όμως. Ακόμα και στις σιωπές του.

Είναι γεμάτος χαρίσματα. Απ'αυτά που λέμε "ταλέντα". Το μεγαλύτερό του όμως, είναι ότι δεν παίρνει κανένα από αυτά ιδιαίτερα στα σοβαρά. Γι'αυτό και μπορεί να τα χαίρεται ακόμα όλα.

Είναι δυνατός. Κι η δύναμή του σε κάνει να κλείνεις το στόμα, ν΄ανοίγεις τα μάτια, να θυμάσαι ξεχνώντας και ν'αγαπάς.

Είναι τρυφερός. Το βλέπεις όταν σε χορεύει, όταν σε παρηγορεί, όταν σε αγκαλιάζει, όταν σου μιλάει. Απίστευτα τρυφερός.

Είναι αισιόδοξος. Ακόμα κι όταν τον πιάνουν οι μελαγχολίες του. Γιατί απλά είναι από τους ανθρώπους που ξέρουν να πηγαίνουν μόνο μπροστά.

Είναι όμορφος. Ειδικά όταν με ακούει...Κι ειδικότερα επειδή ΔΕΝ το ξέρει.

Είναι ενθουσιώδης. Κι αυτό του βγαίνει σε καλό όταν δεν του κάνει κακό.

Είναι ελεύθερος. Από τα πάντα και απ'όλους. Δεν αφήνεται να τον δέσουν. Δένει εκείνος ότι αγαπάει στην καρδιά του και το κουβαλάει μαζί του.

Είναι μακριά. Και είναι το "για πάντα" που δεν είπα...