Έχει πλάκα τελικά να χάνεσαι. Να μένεις μαλάκας στο τέλος και ν'αναρωτιέσαι τι έγινε. Πώς το παιχνίδι σοβάρεψε και το γέλιο μετατράπηκε σε ερωτήματα...πώς βγήκε ξαφνικά στη μέση αυτή η στενοχώρια η γλυκιά, το παράπονο...; Μεγάλη πλάκα.
Έχω ηρεμήσει πολύ τελευταία. Τόσο που αρχίσαν κάποιοι γύρω μου ν'ανησυχούν. Κι όσοι μου φώναζαν για τη μόνιμη (τελευταία) "γκρίνια", αρχίσαν τώρα να "τρομάζουν" με τα γέλια και να γκρινιάζουν με τη σειρά τους...περιμένουν κάποια ανάλογη αντίδραση ίσως; Πλάκα έχει.
Πλάκα μεγάλη η ζωή. Γι'αυτό την παίρνω σοβαρά. Κι ακόμα κι όταν γκρινιάζω, κλαίω, στενοχωριέμαι, πονάω....κατά βάθος γελάω. Ίσως τότε περισσότερο από κάθε άλλη φορά :-)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
"Πόσο ωραία..!" Εγώ αυτό λέω σε παρόμοιες ώρες! Έχεις δίκιο, τότε είναι η μεγάλη πλάκα..!Φιλιά!
Καλώς την :-)
Άστα να πάνε κοπελιά, πολλά γέλια τελευταία...κάτι αλλάζει! ;-)
Για καλό θα είναι! Trust me! Κληρονομικό το χάρισμα! :) Καλό Σαββατοκύριακο evaki!
Post a Comment